Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ζωγραφική με μάγευε. Μάλιστα ζωγράφιζα πάντα, ερασιτεχνικά βέβαια. Το είδος της τεχνοτροπίας δε που αγάπησα πολύ ήταν ο ιμπρεσσιονισμός. Κι αυτό γιατί όποτε στέκομαι σε έναν τέτοιο πίνακα, νοιώθω ευτυχισμένος. Μέγας εκπρόσωπος αυτού του είδους ο Ρενουάρ που σαν σήμερα πέθανε.
Λίγα λόγια για τη ζωή του:
Γεννήθηκε στο Λιμόζ, στις 25 Φεβρουαρίου του 1841. Γιος του Λεονάρντ Ρενουάρ, ράφτη και της Μαργκερίτ, εργάτριας. Στα 3 του μετακομίζουνε στο Παρίσι και στα 7 πάει σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα Σχολής Σχεδίου & Διακόσμησης. Προς το τέλος της χρονιάς πηγαίνει στο ατελιέ των αδελφών Λεβί, που όμως λίγο αργότερα κλείνει κι έτσι στρέφεται προς το ατελιέ του Ζιλμπέρ. Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1862 γράφεται στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Γκλέηρ. Εκεί γνωρίζει τους, Μονέ, Μπαζίλ και Σισλέ. Μέχρι το πόλεμο του 1870, γύριζε μ' ένα σακίδιο στον ώμο. Αρχικά πήγε στο Σαγι-Αν-Μπιέρ, έπειτα στη Μαρλότ. 2 χρόνια μετά, ερωτεύεται τη Λιζ και τη κάνει μοντέλο του, όμως τον Απρίλη, η κοπέλα παντρεύεται τον Ζορζ Μπριέ, αρχιτέκτονα και τον εγκαταλείπει. Γνωρίζει επίσης τον Εντμόντ Μετρ. Με το πόλεμο του 1873 στέλνεται στη Φρουρά της Ταρμά, στο Σώμα Πυροβολικού, μα την επόμενη χρονιά αρρώσταινει κι αποστρατεύεται, επιστρέφοντας έτσι στο Παρίσι. Η πολιορκία του Παρισιού, του στέρησε τους φίλους του: Ο Μονέ κι ο Μετρ, ήτανε στην Αγγλία κι ο Μπαζίλ πεθαίνει. Από δημοπρασία έργων του, παίρνει 1200 φράγκα και πηγαίνει στη Μονμάρτρη. Το 1876, επιστρέφει στο Παρίσι και συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά. Το ατελιέ του, κατασκευάζεται κοντα σ' ένα γαλατάδικο το 1880. Εκεί γνωρίζει την Αλίν Σαριγκό και τη παντρεύεται, μετά μερικούς μήνες θυελλώδους έρωτα. Φεύγει για την Αλγερία και κατόπιν για την Ιταλία, όπου γνωρίζει τους πίνακες του Ραφαήλ κι επηρεάζεται βαθιά. Όταν μαθαίνει, το 1884, πως η Αλίν περιμένει το παιδί τους, επιστρέφει για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννιέται ο Πιέρ. Έκτοτε, αφιερώνεται στην οικογένειά του. Το 1889 γνωρίζει τον μηχανικό 'Αϊφελ και γύρω στο 1890 παθαίνει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσος που τον βασάνισε μέχρι το θάνατό του. Παρ' όλ' αυτά μετακομίζει με την οικογένειά του στο Καν. Το 1893 αποκτά κι άλλον ένα γιο, τον Κλοντ. Το 1914 ξεσπά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος κι οι δυο γιοί του κατατάσσονται και τραυματίζονται σοβαρά, μακριά από το σπίτι τους. Η Αλίν ξεκινά να τους επισκεφτεί, αλλά εξαντλήμενη κατά την επιστροφή της, πεθαίνει το 1915. Συντετριμμένος, πηγαίνει στο Λούβρο για να δει τη προσωπογραφία της "Κ. Σαρπαντιέ" μα ήτανε η τελευταία χαρά της ζωής του. Πεθαίνει και θάβεται στο Καν, στις 3 Δεκέμβρη του 1919, σ' ηλικία 78 ετών.
Λίγα λόγια για τη ζωή του:
Γεννήθηκε στο Λιμόζ, στις 25 Φεβρουαρίου του 1841. Γιος του Λεονάρντ Ρενουάρ, ράφτη και της Μαργκερίτ, εργάτριας. Στα 3 του μετακομίζουνε στο Παρίσι και στα 7 πάει σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα Σχολής Σχεδίου & Διακόσμησης. Προς το τέλος της χρονιάς πηγαίνει στο ατελιέ των αδελφών Λεβί, που όμως λίγο αργότερα κλείνει κι έτσι στρέφεται προς το ατελιέ του Ζιλμπέρ. Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1862 γράφεται στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Γκλέηρ. Εκεί γνωρίζει τους, Μονέ, Μπαζίλ και Σισλέ. Μέχρι το πόλεμο του 1870, γύριζε μ' ένα σακίδιο στον ώμο. Αρχικά πήγε στο Σαγι-Αν-Μπιέρ, έπειτα στη Μαρλότ. 2 χρόνια μετά, ερωτεύεται τη Λιζ και τη κάνει μοντέλο του, όμως τον Απρίλη, η κοπέλα παντρεύεται τον Ζορζ Μπριέ, αρχιτέκτονα και τον εγκαταλείπει. Γνωρίζει επίσης τον Εντμόντ Μετρ. Με το πόλεμο του 1873 στέλνεται στη Φρουρά της Ταρμά, στο Σώμα Πυροβολικού, μα την επόμενη χρονιά αρρώσταινει κι αποστρατεύεται, επιστρέφοντας έτσι στο Παρίσι. Η πολιορκία του Παρισιού, του στέρησε τους φίλους του: Ο Μονέ κι ο Μετρ, ήτανε στην Αγγλία κι ο Μπαζίλ πεθαίνει. Από δημοπρασία έργων του, παίρνει 1200 φράγκα και πηγαίνει στη Μονμάρτρη. Το 1876, επιστρέφει στο Παρίσι και συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά. Το ατελιέ του, κατασκευάζεται κοντα σ' ένα γαλατάδικο το 1880. Εκεί γνωρίζει την Αλίν Σαριγκό και τη παντρεύεται, μετά μερικούς μήνες θυελλώδους έρωτα. Φεύγει για την Αλγερία και κατόπιν για την Ιταλία, όπου γνωρίζει τους πίνακες του Ραφαήλ κι επηρεάζεται βαθιά. Όταν μαθαίνει, το 1884, πως η Αλίν περιμένει το παιδί τους, επιστρέφει για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννιέται ο Πιέρ. Έκτοτε, αφιερώνεται στην οικογένειά του. Το 1889 γνωρίζει τον μηχανικό 'Αϊφελ και γύρω στο 1890 παθαίνει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσος που τον βασάνισε μέχρι το θάνατό του. Παρ' όλ' αυτά μετακομίζει με την οικογένειά του στο Καν. Το 1893 αποκτά κι άλλον ένα γιο, τον Κλοντ. Το 1914 ξεσπά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος κι οι δυο γιοί του κατατάσσονται και τραυματίζονται σοβαρά, μακριά από το σπίτι τους. Η Αλίν ξεκινά να τους επισκεφτεί, αλλά εξαντλήμενη κατά την επιστροφή της, πεθαίνει το 1915. Συντετριμμένος, πηγαίνει στο Λούβρο για να δει τη προσωπογραφία της "Κ. Σαρπαντιέ" μα ήτανε η τελευταία χαρά της ζωής του. Πεθαίνει και θάβεται στο Καν, στις 3 Δεκέμβρη του 1919, σ' ηλικία 78 ετών.
πηγή:www.peri-grafis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου