Μάνα, μητέρα, μαμά...

Συνεχίζοντας τις βόλτες μου στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας, θα 'θελα να παραθέσω εδώ την τελευταία μου επίσκεψη το βράδυ του περασμένου Σαββάτου.


Ένας κόσμος οικείος, αν και λησμονημένος, αναδύεται μέσα από την πένα του Γιώργου Διαλεγμένου και το έργο του Μάνα, μητέρα, μαμά, τη θεατρική του επιτυχία των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων που, τριάντα χρόνια μετά, επανακάμπτει στη σκηνή του θεάτρου «Βεάκη» με ένα πολύ καλό καστ ηθοποιών, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη.

Η κοινωνική και οικονομική άνοδος των μικροαστών μέσα από την αντιπαροχή μπορεί να είναι μια υπόθεση «λησμονημένη», το ήθος όμως των ηρώων του Διαλεγμένου, η απληστία και η πάση θυσία «πρόοδος» των δύο αδελφών (Πάνος Σκουρολιάκος και Γιώργος Νινιός) και των συζύγων τους (Ελισάβετ Μουτάφη και Βάσω Γιουλιελμάκη), παραμένουν και σήμερα χαρακτηριστικά που αφορούν «οικεία κακά»...

Μπορεί στην εποχή που γραφόταν το έργο η αντιπαροχή να άλλαζε το τοπίο της Αθήνας, ρυθμίζοντας εκ νέου τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων, πριν από λίγα χρόνια ήταν το χρηματιστήριο και σήμερα το real estate που δίνουν κίνηση στο σπιράλ της απληστίας. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία κοινωνικής κινητικότητας (προς τα «πάνω» για αρκετούς, αλλά και προς τα «κάτω» για πολλούς άλλους, όπως έχει δείξει με μεγάλη εκφραστική δύναμη σε άλλα έργα του ο Γ. Διαλεγμένος), κάποιοι, παρά τις αντιστάσεις τους, βρίσκονται παραπεταμένοι, ένα βάρος άχρηστο για τους γύρω τους, όπως η συγκλονιστική ηλικιωμένη μητέρα του έργου (που στην τωρινή παράσταση ερμηνεύει η Ντίνα Κώνστα). Υποχωρώντας στις πιέσεις των γιων της, δίνει το σπίτι της αντιπαροχή. Με αυτήν την κρίσιμη απόφαση, αποκόπτεται από το γνώριμό της περιβάλλον, από το τοπίο των αναμνήσεων της, από τις ρίζες της. Αναγκάζεται να παραμείνει σʼ ένα χώρο ουδέτερο και ανοίκειο, γίνεται περιττή, περιττή ακόμη και στον θάνατο, αφού δεν ελπίζει πια ούτε στην ανάπαυση του τάφου της. Έτσι, άστεγη και στη ζωή και στον θάνατο, μετατρέπεται σταδιακά σε πράγμα, σε ένα κεφάλαιο που εξαντλήθηκε, αφού προηγουμένως στήριξε και ανάστησε τους άλλους.

Ακροβατώντας επιδέξια ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, «το μοναδικό θεατρικό, από όσα έγραψα, που θα αντέξει στον χρόνο», όπως δηλώνει ο ίδιος ο Γ. Διαλεγμένος σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία, δοκιμάζει για μία ακόμη φορά τις αντοχές του στη συνάντηση με το κοινό. Ένα στοίχημα που θα κερδηθεί για μία ακόμη φορά, καθώς μιλά στη «βαθιά ψυχή» της ελληνικής κοινωνίας, δείχνοντάς της με τρόπο επιδέξιο κομμάτια από το αποκρουστικό της πρόσωπο...

Η Ντίνα Κώνστα σαν ρόλος, κρατάει όλο το έργο. Και μάλιστα ερμηνεύοντας τον για τρίτη φορά στην καριέρα της, είναι συγκινητική όσο ποτέ. Η Ελισάβετ Μουτάφη είναι η ευχάριστη έκπληξη της παράστασης σε ένα παίξιμο με πολλές απαιτήσεις. Ο Γιώργος Νινιός άνετος και φυσικός, ο Πάνος Σκουρολιάκος βγάζει γέλιο αν και λίγο υπερβολικός, ταιριάζει πολύ πάνω στη σκηνή με τη Βάσω Γουλιελμάκη που είναι πολύ πειστική σε αυτό που υποδύεται.

Εν ολίγοις, έχουμε να κάνουμε με ένα έργο γυναικών που συνθέτει εδώ μια καλή παράσταση που αξίζει να δείτε.



Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Τορτοπόγου

Βοηθός σκηνοθέτη: Λίνα Ζαρκαδούλα

•ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:

•Σωτήρης Χατζάκης

•ΠΑΙΖΟΥΝ:

•Βάσω Γουλιελμάκη

•Ντίνα Κώνστα

•Ελισάβετ Μουτάφη

•Γιώργος Νινιός

•Πάνος Σκουρολιάκος

•ΣΥΓΓΡΑΦΗ:

•Γιώργος Διαλεγμένος



ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΑΚΗ
Στουρνάρη 32, Εξάρχεια ,2105223522

Απόγ: Τετ., Κυρ. 7 μ.μ., Σάβ. (λαϊκή) 6 μ.μ. Βραδ: Πέμ.-Σάβ. 9 μ.μ. € 24, λαϊκή: € 20, φοιτ.: € 17. Διάρκεια: 120'

"Το αμάρτημα της μητρός μου"

Έστω και καθυστερημένα, θα ήθελα αναφέρω σύντομα τις εντυπώσεις μου από την τελευταία μου επίσκεψη σε θεατρική σκηνή. Και μάλιστα σε έναν πολύ συμπαθητικό χώρο με ένα πολύ απλό και οικείο φουαγιέ και με πολύ φανερά τα "σημάδια" μιας άλλης εποχής. Ένα πρώην βαφείο.


Πρόκειται για το κορυφαίο διήγημα (1883) το Γ. Βιζυηνού. Ένα ψυχογραφικό και ηθογραφικό έργο, με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Ένα οικογενειακό δράμα λαμβάνει χώρα, το οποίο είναι ουσιαστικά ανάμνηση του συγγραφέα-αφηγητή. Ως κεντρικό πρόσωπο του δράματος θέτει τη μητέρα του ενώ συμπρωταγωνιστής είναι ο ίδιος. Οι απελπισμένες και μάταιες προσπάθειες της μητέρας να σώσει την ετοιμοθάνατη μοναχοκόρη της, Αννιώ σκεπτόμενη ακόμη και τη θυσία των υιών της, την οδηγούν στην υιοθεσία ακόμη δύο κοριτσιών. Οι σπασμωδικές πράξεις της, προκαλούν τις αντιδράσεις των αγοριών της, κυρίως του Γιωργή-αφηγητή, ο οποίος πλέον έχει φύγει και επιστρέφει από τη ξενιτιά. Κλεισμένη στον εαυτό της και αφοσιωμένη στο Θεό, η μητέρα αφιερώνει τη ζωή της στο έναν και μοναδικό σκοπό της: στην υιοθεσία κοριτσιών. Επειδή όμως έχει φτάσει πλέον στα όριά της, σπάει τη σιωπή της στον Γιωργή μαρτυρώντας το βάρος που κουβαλά εδώ και πολλά χρόνια...

Το δύσκολο έργο της θεατρικής αφήγησης αυτού του σπουδαίου διηγήματος το έχει επωμισθεί ο Ηλίας Λογοθέτης. Με σπάνιες ικανότητες και προσοχή ακόμη και στην κάθε λεπτομέρεια, καθηλώνει τους θεατές καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ακόμη κι αν χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα, αυτό δεν εμποδίζει ακόμη και τους νεότερους να παρακολουθήσουν την εξέλιξη. Αναδεικνύεται η γοητεία της γλώσσας, τα συναισθήματα φωτίζονται και ο Ηλ. Λογοθέτης απογειώνει-θεατρικά-το κείμενο. Συγκρατημένος, με κινήσεις μετρημένες στην αρχή-σχεδόν ακίνητος, αφήνει τα συναισθήματά του να εξελιχθούν. Εν συνεχεία, η ένταση και οι βιαστικές κινήσεις δίνουν πνοή στη θεατρική μορφή του διηγήματος.
Μητέρα του συγγραφέα είναι η Μαρία Ζαχαρή (και σύζυγος στην πραγματικότητα του Ηλ. Λογοθέτη). Σχεδόν αθόρυβη παρουσία, κουβαλά τον σταυρό του μαρτυρίου της μέχρι το τέλος. Εσωτερικότητα αλλά και με πολλές στιγμές έκρηξης συνθέτουν το προφίλ της μητέρας. Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς αλλά αντίθετα με μετρημένες κινήσεις καταφέρνει να πείσει ως παθούσα μητέρα.
Ως φιλάσθενη κόρη κι επίσης στους ρόλους των επόμενων υιοθετημένων κοριτσιών, η Εύα Οικονόμου έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει στα θεατρικά πράγματα. Ωραία η έκφρασή της, είναι όμως ανώριμη, υποκριτικά, για να υποστηρίξει τους ρόλους της.

Με τα λιτά σκηνικά μέσα του Νίκου Αλεξίου, ο σκηνοθέτης Κωστής Καπελώνης αποδεικνύει πως μπορεί να θεατροποιήσει το «Αμάρτημα της μητρός μου». Ένα τραπέζι που «λύνεται», κουρτίνες που αποκαλύπτουν τα δευτερεύοντα πρόσωπα και μια βαλίτσα είναι όλα κι όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί. Ωστόσο η ατμόσφαιρα που δημιουργείται ωφείλεται κυρίως στους υποβλητικούς φωτισμούς που μετατρέπουν τον σκηνικό χώρο από δωμάτιο σπιτιού σε εκκλησία.

Μία παράσταση επιπέδου, με πολλή φροντίδα από άξιους ανθρώπους του θεάτρου μας που πρέπει να δείτε. Ο Ηλ. Λογοθέτης και η Μ. Ζαχαρή σε δύο σημαντικές ερμηνείες. Η μικρή διάρκεια της παράστασης-μόλις 75 λεπτά-αρκούν για σας ταξιδέψουν στο παρελθόν, στον ταραγμένο κόσμο του Γ. Βιζυηνού.

INFO:

Από Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009 έως 28 Μαρτίου 2010

Παραστάσεις:

Παρ. 9:15μμ

Σάβ. 6:15μμ (λαϊκή απογευματινή), 9:15μμ

Κυρ. 8:00μμ

Εισιτήρια: 20 ευρώ, 15 ευρώ (φοιτητικό και λαϊκή απογευματινή), 10 ευρώ (μαθητικό)

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: τηλ: 210-3425.637, 210-6510.973

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά



Θέατρο Βαφείο

Αγίου Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός (σταθμός Κεραμεικού), τηλ: 210-3425.637

Τί είναι ζωή;

"Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση-περισυλλογή-τηλεόραση.



Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταντάς να αλλάζεις τα κανάλια στην τηλεόραση."


Τάδε κάποτε έφη: ο εις, ο μοναδικός, ο Αρκάς!...

Αντισταθείτε σε αυτό που έρχεται!...

και μην κάθεστε με σταυρωμένα χέρια! Σε αυτήν εδώ την χώρα, διδαχτείτε, δουλέψτε, παράγετε και απαιτήστε -ο καθένας με τον τρόπο του, μαζί και χωριστά- αυτό που σας ανήκει!

Ο νοών νοείτω...


Όντα της γής ακούστε κι' απόψε
την φωνή της ζωής
καθένα από σας έχει ελείψεις και λάθη
είσθε ημιτελείς


Η σκέψις ελέγχεται
για λόγους εξελικτικούς
το τμήμα ιάσεως χάριζει την λήθη
στους νοσταλγούς


Όλοι να μάθετε κι' όλοι να ξέρετε
ότι ο υπερνούς
χρόνια κυβέρνησε κι είναι να κυβερνά
 αιώνες πολλούς


Τα νέα τ' αυριανά θα πούμε από σήμερα
ειν' αύριο γιορτή
είναι η επέτειος που νούς και εγκέφαλοι
έφθασαν στη γή


Νοιώθω σαν ένα κουτό
πεισματάρη μεγάλο
μά κι ο νούς μας ο αρχηγός
με μετρά δίχως άλλο

Πλύση θέλει ο νούς
στο μυαλό μου να γίνει
μα αυτό είναι καθαρό
κι όπως είναι θα μείνει...


http://www.youtube.com/watch?v=5HQt-vp5XW4

Ελεεινοί πολιτικοί-κολημένα κόμματα-πουλημένοι συνδικαλιστές-κακομοίρης λαός!...

Τα μέτρα αυτά που στραγγαλίζουν την ελληνική κοινωνία πρέπει να "απαντηθούν" από όλο τον λαό! Υπάρχει όμως συνείδηση; υπάρχει φιλότιμο; υπάρχει κουράγιο;




Αφιερωμένο στους Έλληνες πολίτες:



Και κάπου εδώ στου καιρού μας το μεγάλο χαμό

που άλλοι διαλέγουν το ρέμα κι άλλοι βουτάν στον γκρεμό,

θηλιά στο λαιμό μόνος μου δε βάζω

παίρνω κουράγιο και στ απόμερα γιορτάζω.

Δεν έχω μία μα δε μ έχουνε και δανεισμένο

και τραγουδάω με κάθε φρεσκοαπολυμένο,

δε με νοιάζει ό,τι κι αν γίνει στου ραγιά το κλουβί

στ αρχίδια μου αν ήρθε κι εδώ το MTV.

Μακριά από μας κι ούτε αγαπημένοι

έτσι κι αλλιώς τους τρέφουν οι αποβλακωμένοι.

Την ψυχούλα μας δε στέλνουμε κέρασμα

στα λαμόγια που τρων το καταπέτασμα.

Άκου και τ άλλο, ο θείος Σαμ μου αρνήθηκε την βίζα

για να χτυπήσει το κακό λέει από τη ρίζα

πάνω που παιζόταν το στημένο μαύρο θαύμα

στ αρχίδια μας που βγήκε ο Ομπάμα.

Μα πήραμε επιτέλους τα χαμπάρια μας

και με τα χέρια μας θα βγάλουμε τα μάτια μας

όσο λιγότεροι πελάτες και καλύτερα

να ξαλαφρώσουμε μια ώρα αρχύτερα.



Κάπου εδώ θα το γλεντήσω κι άλλο δεν θα το βουλώσω

όπως θέλω θα το ζήσω, δε γουστάρω να πληρώσω

Δε με νοιάζει αν νικήσω ούτε κι αν το μετανιώσω

ας το μετανιώσω μια ώρα αρχύτερα.



Μες στα μούτρα θα τους φτύσω έτσι για να τους γειώσω

κι αν μιλήσουν θα γυρίσω με κλωτσιές να τους λαδώσω

κι αν ούτε έτσι τους φοβίσω φτάνει που θα ξαλαφρώσω

θα ξαλαφρώσω μια ώρα αρχύτερα...



Τραβάω τη φάτσα μου και την ψυχή μου από τη μόστρα,

την τηλεόραση λέω να κάνω απλώστρα

ν αφήνω πάνω τα βρεγμένα σώβρακά μου

να ξεκουράσω και λιγάκι την κυρά μου.

Δε θα βάλω πετρέλαιο κι ας με φάει το κρύο,

το κινητό μου είναι στον πάτο στο ενυδρείο

δεν θα πληρώσω τη ΔΕΗ κι ας μου κόψουν το ρεύμα

τα νύχια μου θα τρώω για γεύμα.

Θα παραδώσω στο υπουργείο τις πινακίδες

και θα σκουπίζομαι με παλιές εφημερίδες

με δικές μου συνεντεύξεις απ το αρχείο

τώρα που στο λάλημα την έκανα λαχείο.

Στα super market θα πηγαίνω χωρίς λεφτά στην τσέπη

και στο φεύγα θα γελάω στην κάμερά που με βλέπει.

Θα δίνω μόνο ακάλυπτες επιταγές

και θα περάσω απ όλες σας τις φυλακές.



Δημόσιος κίνδυνος κηρύσσομαι κι επίσημα

κι έχω ένα πρόβειο για κάθε ηχοσύστημα.

Για κάθε μπάτσο έχω δώρο ένα δερμάτινο στριγκάκι

και για κάθε βουλευτή ένα κεράκι.

Θ απέχω πάλι κι απ αυτές τις εκλογές,

θα ενεργοποιήσω όλες μου τις φραγές

κι απ το ξαλάφρωμα αυτό θα μαι καλύτερα

κι ας πάω στο διάολο μια ώρα αρχύτερα.

http://www.youtube.com/watch?v=S_mbOSzI3OM&feature=related